Opłaty pobierane przez notariuszy to:
- podatki,
- opłata sądowa,
- wynagrodzenie zwane taksą notarialną.
Notariusz w sporządzanym dokumencie wymienia wysokość pobranych podatków i opłat sądowych, a także wysokość pobranego wynagrodzenia, powiększanego o podatek VAT, powołując podstawę prawną.
Podatki.
Notariusz jest płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego oraz płatnikiem podatku od spadków i darowizn dokonanej w formie aktu notarialnego: darowizny, umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności lub ugody w tym przedmiocie, umowy nieodpłatnego ustanowienia służebności, umowy nieodpłatnego ustanowienia użytkowania. Płatnik ma obowiązek obliczyć podatek należny od podatnika, pobrać ten podatek i wpłacić go na rachunek właściwego organu podatkowego w ustawowym terminie.
Opłata sądowa.
Notariusz pobiera opłatę sądową od wniosku o dokonanie wpisu w księdze wieczystej. W przypadku gdy w akcie notarialnym zawarty jest wniosek o dokonanie wpisu w księdze wieczystej podlegający opłacie sądowej, notariusz obowiązany jest obliczyć wysokość tej opłaty, pobrać ją od wnioskodawcy (to jest strony, która składa ten wniosek w akcie notarialnym) oraz przekazać ją w ustawowym terminie na rachunek bankowy właściwego sądu prowadzącego księgi wieczyste.
Taksa notarialna.
Notariusz z tytułu dokonywanej czynności notarialnej pobiera wynagrodzenie, którego wysokość jest ustalana w oparciu o Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2004 roku w sprawie maksymalnych stawek taksy notarialnej. Powołane rozporządzenie określa maksymalne stawki taksy notarialnej za czynności notarialne oraz maksymalne kwoty, o które może być zwiększone wynagrodzenie za dokonanie czynności notarialnych poza kancelarią notarialną. Co do zasady taksa notarialna jest uzależniona od wartości przedmiotu czynności notarialnej. Jednakże w przypadku szeregu czynności, szczegółowo wymienionych w paragrafach od 8 do 16 powołanego rozporządzenia, wysokość taksy została określona kwotowo.